Powikłania cukrzycowe

 

Cukrzyca jest przewlekłą chorobą metaboliczną, która wynika z zaburzonego wydzielania lub działania insuliny. Natomiast insulina produkowana przez trzustkę przez komórki zwane wysepkami Langerhansa. Ze względu na przyczynę i przebieg choroby możemy sklasyfikować cukrzycę jako:

– cukrzycę typu 1,
– cukrzycę typu 2,
– cukrzycę ciężarnych,
– i inne

Cukrzyca typu 1 dotyka 15-20% chorych, polega na pierwotnym niedostatecznym wydzielaniu insuliny przez trzustkę przy zachowaniu normalnej wrażliwości tkanek na insulinę. Cukrzyca typu 1 występuje najczęściej u dzieci oraz u ludzi młodych.

Najczęstszą występująca postacią choroby jest cukrzyca typu 2 stanowiąca około 80% wszystkich zachorowań. Występuje w tym przypadku choroby zmniejszonej wrażliwość tkanek na insulinę jest to tak zwana insulinooporność. Stan ten wymaga produkcji nadmiernej ilości insuliny, co w dalszym przebiegu choroby przekracza zdolności wydzielnicze trzustki i prowadzi do uszkodzenia komórek beta w wyspach trzustki a tym samym do upośledzenia i zaprzestania wydzielania insuliny.
Utrzymywanie wysokiego poziomu cukru we krwi niesie ze sobą szereg powikłań. Powikłania mogą być wczesne i pojawiać się w wyniku wahań poziomu cukru we krwi. Należą do nich:

– kwasica ketonowa,
– kwasica mleczanowa,
– hipoglikemia,
– hiperglikemia.

Obok powikłań wczesnych występują powikłania przewlekłe, których przyczyną jest zawyżony, niekontrolowany poziom cukru przez wiele lat. Do powikłań przewlekłych zaliczamy:

– stopa cukrzycowa,
– retinopatia cukrzycowa (uszkodzenia wzroku),
– neuropatia cukrzycowa (uszkodzenia nerwów),
– nefropatia cukrzycowa (choroba nerek),
– choroby serca,
– udar mózgu.

Wszystkie te powikłania zarówno wczesne jak i przewlekłe występują w skutek zanikania przepływu krwi w naczyniach włosowatych oraz w tętnicach głównie małych i średnich.

Tlenoterapia HBOT dostarcza większą ilość tlenu do uszkodzonych tkanek. Pod wpływem wysokiego ciśnienie panującego w komorze hiperbarycznej oraz przy oddychaniu czystym tlenem przez pacjenta, uzyskuje się większe rozpuszczanie tlenu we krwi i osoczu oraz płynach ustrojowych a tym samym dostarczamy większą ilość tlenu do uszkodzonych tkanek. Wysokie stężenie tlenu w osoczu przyczynia się do zwiększenia dyfuzji tlenu z naczyń włosowatych do otaczających je niedotlenionych tkanek. Zaburzenia ukrwienia stóp u cukrzyków z wieloletnią źle leczoną cukrzycą, wynikają z rozwoju zmian miażdżycowych w naczyniach tętniczych o różnej średnicy, głównie tych o najmniejszym przekroju. Badania wykazały, że zastosowanie HBOT w leczeniu skojarzonym stopy cukrzycowej doprowadziło u wielu chorych do całkowitego zagojenia się ran lub do znacznej poprawy stanu miejscowego, co zapobiega amputacjom. Leczenie powikłań cukrzycowych między innymi zespołu stopy cukrzycowej powinno być wielokierunkowe. Zastosowanie tlenoterapii tlenowej HBOT daje bardzo dobre rezultaty, na co wskazują liczne badania naukowe.

 

Działanie komory hiperbarycznej jest wielokierunkowe i polega na:

– zapewnieniu dotlenienia słabo ukrwionym tkankom,
– nie dopuszczeniu do rozwoju infekcji,
– działaniu toksycznym na beztlenowce,
– poprawie gojenia się ran,
– skróceniu czasu regeneracji uszkodzonych tkanek.

 

Bibliografia


Magnus Löndahl, „Hyperbaric oxygen therapy as treatment of diabetic foot ulcers”, Diabetes/metabolism research and reviews 2102.
Löndahl M., Katzman P., Nilsson A., Hammarlund C., „Hyperbaric oxygen therapy facilitates healing of chronic foot ulcers in patients with diabetes”, Diabetes Care. 2010.
Enoch T. Huang, Jaleh Mansouri, M. Hassan Murad, Warren S. Joseph, Michael B. Strauss, William Tettelbach, Eugene R. Worth, „A clinical practice guideline for the use of hyperbaric oxygen therapy in the treatment of diabetic foot ulcers”, UHM 2015.
Luinio Tongson, Danielle L. Habawel, Rachelle Evangelista, John Lerry Tan, „Hyperbaric oxygen therapy as adjunctive treatment for diabetic foot ulcers ”, Wounds International Vol 4, 2013