Jak działa tlenoterapia w komorze hiperbarycznej HBOT?
Hiperbaryczna terapia tlenowa jest nieinwazyjną metodą wspomagająca regenerację tkanek oraz gojenie ran, niwelując stany zapalne powstałe w organizmie oraz wielu innych procesach.
Nasycenia tlenem w komorze hiperbarycznej
Podczas zabiegu tlenoterapii pacjent znajdujący się wewnątrz komory hiperbarycznej oddycha czystym tlenem w warunkach podwyższonego ciśnienia, co pozwala na lepszą penetrację tlenu do płynów (krwi, osocza) i tkanek organizmu, inicjując procesy samoleczenia. Tlen jest transportowany przez krew z płuc do tkanek przez hemoglobinę lub rozpuszczony w osoczu. Gdy działa na nas normalne ciśnienie atmosferyczne, tlen którego zawartość w powietrzy wynosi 21% dostaje się do pęcherzyków płucnych, stamtąd przechodzi do osocza, krwi i łączy się z hemoglobiną która transportuje go po organizmie. Tlen w warunkach hiperbarycznych jest dostarczany do komórek organizmu nie tylko przez utlenowanie hemoglobiny, ale i w postaci rozpuszczonej w osoczu krwi. Hemoglobina transportuje ponad 97% tlenu dostającego się do płuc tlenu, około 1% tlenu transportowana jest w postacie wolnej i jest fizycznie rozpuszczonej w osoczu, pozostała cześć tlenu jest niewykorzystana.
Podczas zabiegu w komorze hiperbarycznej pacjent oddycha czystym tlenem, pod zwiększonym ciśnieniem, dzięki czemu zwiększa się rozpuszczalność tlenu we krwi zgodnie z prawem Henry’ego co pozwala na zwiększenie rozpuszczalność tlenu w osoczu. W takich warunkach hemoglobina ulega praktycznie całkowitemu wysyceniu tlenem, a jego dalsze zwiększenie transportu można uzyskać poprzez wzrost jego rozpuszczalności w osoczu (przy ciśnieniu atmosferycznym osocze transportuje 1% tlenu). Wysokie stężenie tlenu w osoczu przyczynia się do zwiększenia dyfuzji tlenu z naczyń włosowatych do otaczających je niedotlenionych tkanek. Podczas zabiegu tlenoterapii hiperbarycznej transport tlenu do tkanek jest możliwy również w przypadku znacznego niedoboru hemoglobiny, a teoretycznie, nawet przy całkowitym jej braku. Doświadczenie takie przeprowadził I. Boerema. Przeprowadził on doświadczenie, w którym udowodnił, że do życia wystarczy tlen rozpuszczony fizycznie w surowicy krwi. Eksperyment ten polegał na kilkugodzinnym sprężeniu w komorze hiperbarycznej młodych świń, których krew pozbawiono hemoglobiny, które pomimo braku hemoglobiny żyły normalnie.
Komora tlenowa i istota tlenoterapii
Podstawowymi pozytywnymi skutkami terapii jest zwiększenie ilości tlenu w organizmie ale również:
- zwiększenie dopływ tlenu do uszkodzonego obszaru ciała
- poprawienie ukrwienia w obszarze uszkodzonym poprzez zwężenie naczyń centralnych a zwiększenie przepływu przez tkanki uszkodzone
- zmniejszenie obrzęku uszkodzonych tkanek
- hamowanie namnażania się bakterii i zwiększa skuteczność antybiotykoterapii
- angiogeneza, proces polegający na tworzeniu się nowych naczyń krwionośnych w obszarach wcześniej niedotlenionych)
- namnażanie komórek skóry właściwej i zwiększenie produkcji kolagenu
- wzrost aktywności przeciwbakteryjnej
- zwiększenie aktywności osteoblastów i osteoklastów
- zmniejszenie okresu półtrwania karboksyhemoglobin
- wzrost ilości komórek macierzystych
Korzyści z tlenoterapii oraz proces samoleczenia
Po przeprowadzeniu procesu natleniania, gdy chore tkanki i narządy otrzymują więcej tlenu, naturalne mechanizmy naprawcze organizmu mogą działać wydajniej i szybciej. Proces regeneracji może zachodzić nawet tam, gdzie dopływ krwi został zahamowany czy utrudniony (w przypadku urazów czy uszkodzeń).